Ik ben gewoon even sprakeloos...

Oke, het begon klein en het was ook maar voor eventjes. In je elleboog niezen, kon ik mee leven. Daarna geen handen meer schudden, dat vond ik al wat vreemd omdat we dus elleboogjes moesten doen waarin we notabene al die bacteriën en virussen hadden geniest. Handen stuk wassen werd ook zo’n credo wat ik niet begreep. Wie wil er nou zijn handen kapot hebben? Daarna afstand houden, wat ik al helemaal vreemd vond omdat die virus deeltjes zich volgens de wetenschap tot dan toe verspreiden via de lucht en de kans dat zo’n dikke druppel in iemands longen vliegt mij nou niet echt groot leek. En dat eventjes bleef maar langer worden, net als een elastiek wat je steeds een stukje verder oprekt.

Daarna kwamen de mondkapjes, eerst gebracht als gedragsexperiment maar na verloop van tijd werd het volgens de geleerden een levens redder. Toen kwamen de injecties, daar ga ik maar niets over zeggen. En vandaag hoorde ik met verbazing de nieuwste maatregel uit de mond van een gezondheidsautoriteit in Australië. Ze mogen daar geen conversatie meer beginnen, ook niet als mensen braaf hun kapje voor de mond dragen. Het lint wordt wel erg ver opgerekt, ook ons vermogen om nog enige logica te zien. Tenminste als het zou gaan om de gezondheid van ons allen…

Ik bedoel, hoe ver laten we deze poppenkast nog doorgaan? Het stopt niet, het stopt nooit, tenzij wij STOP gaan zeggen. Nou, ik stop er nooit mee, met me uitspreken tegen deze idioterie. Vandaag gewoon een beetje verdrietig om mijn beide meiden te zien met de hele dag een mondkap op omdat ze werken in een verzorgingstehuis en zich niet laten prikken. Ze zijn nu zo’n beetje de enigen die verplicht zo’n ding op moeten. En je staat machteloos. Omdat de rest allemaal meeloopt staan ze alleen. En alleen is maar alleen. Wel veel respect voor ze hoor. Maar mijn vaderhart huilt.

Hoe erg moet het nog worden? Toeristen zonder prik kunnen Canada al niet meer binnenkomen werd gisteren bekend gemaakt. Universiteiten kondigen soortgelijke regels al eerder aan voor studenten. Trudeau heeft voor waanzinnige geldbedragen zich van toekomstige spuitjes verzekerd voor de komende jaren. Ouderen in tehuizen kunnen alleen maar bezoek krijgen van hun geliefden als ze volledig geprikt zijn. Binnenkort zijn de hele kleintjes aan de beurt. Het is toch te verschrikkelijk te woorden. En nu dus in het land van de kangaroo wordt dringend geadviseerd om niet meer met elkaar te praten. Voor eventjes, totdat het allemaal over is. Goh, waar hebben we dat eerder gehoord…

Ik ben niet boos, die fase heb ik al lang achter me gelaten. Ik ga ook niet met modder gooien, dat is gewoon niet mijn stijl. Ik beschuldig ook niemand, iedereen zou de vrijheid moeten hebben in zijn of haar keuzes. Ik ben gewoon even sprakeloos…