Wie is het stoutste jongetje van de klas?

Peter was met iedereen vriendjes in zijn klas, maar er zat 1 heel vervelend jongetje tussen. Zo eentje die iedereen pest, treitert en zakgeld afpakt. Gezamenlijk met een paar jongens uit een hogere klas heeft Peter toen dit vervelende jongetje op z’n plek gezet en van school laten sturen. Dat zorgde voor rust en dat kinderen weer lief met elkaar konden spelen. Maar het ging natuurlijk niet zonder slag of stoot. Peter heeft flink op zijn sodemieter gehad van dat vervelende jongetje, maar heeft de strijd uiteindelijk toch gewonnen.

Om te voorkomen dat het nog een keer kon gebeuren dat 1 kindje zo vervelend zou kunnen zijn, besloot Peter om een vriendengroepje te maken. Iedereen die lid werd zou bescherming krijgen, maar daar dachten de jongens in de hogere klas ook iets van. Die wilden namelijk zelf ook wel een beschermingsgroep. Met als voorwaarde dat iedereen 2% van hun maandelijkse zakgeld zou afstaan voor bescherming.

Zo ontstonden er twee verschillende groepjes. En als je bij het ene hoorde, dan hoorde je zeker niet bij het andere. Want dat waren de foute jongetjes.

Peter geloofde als geen ander dat je als groep bij elkaar moet blijven om sterk te zijn tegen vervelende jongetjes. Maar de zelfbenoemde leiders van de andere groep wilden wel wat extra leden werven om nog meer zakgeld op te strijken. Door veel ijsjes en taartjes te beloven ging het ene na het andere vriendje van Peter overstag en sloot zich aan bij de andere groep. Voor Peter was dit geen probleem, want voordat dit allemaal gebeurde was hij ook gelukkig. Hij had immers alleen maar willen helpen om het vervelende jongetje van school te sturen.

Maar toch stak het hem een beetje. Hij vond het namelijk ook zelf wel veilig en fijn als de vriendenclub bij elkaar zou blijven. Anders waren al zijn effort en die raken klappen misschien wel helemaal voor niets geweest. Zou het immers niet fair zijn als hij ook nog een beetje voordeel zou mogen hebben van zijn initiatief?

Peter ging daarom om de tafel zitten met de leiders van de andere groep en gezamenlijk besloten ze dat ze geen leden van elkaar zouden accepteren. Zelfs niet als een lid het zelf zou willen. Door dit besluit leefden ze nog lang en gelukkig. Of niet….?

De grote leiders die zichzelf op die plek hadden gezet wilden namelijk meer macht en een grotere groep. Daarom hielden ze niet op met het werven van nieuwe leden. Wat kleine Peter daarvan dacht was niet belangrijk en de afspraken die gemaakt waren behoorden tot het verleden. We moeten vooruit kijken riepen ze in koor. Het verleden doet er niet meer toe! Waar het om gaat is eenheid en de 2% en samenwerken binnen ons clubje. Fuck Peter!

Peter werd droeviger en droeviger. Waarom wilde dat clubje al zijn vriendjes die hij bevrijd had van dat vervelende kindje afpakken? Waarom hielden zij zich niet aan hun afspraken?

Gelukkig had Peter een paar hele goede vriendjes in zijn clubje die hem wel begrepen. Eentje daarvan was heel sterk en slim en al tijden probeerde het andere clubje dit vriendje over te halen om over te lopen. Als dat zou gebeuren dan zou Peter echt niet blij zijn, want juist dit vriendje had hij door dik en dun bijgestaan in moeilijke tijden.

Wederom ging Peter om tafel met het andere clubje en zag dat het aantal zelfgekozen leiders enorm was gegroeid. De een vond zichzelf nog belangrijker dan de ander en iedereen praatte elkaar na. Het deed hem pijn dat iedereen het verleden vergeten was maar hij zette zich daar dapper overheen.

Om ruzie te voorkomen vroeg Peter om dit ene vriendje met rust te laten en zowel het leiders clubje als de goede vriend gingen hiermee akkoord. Dat de andere vriendjes zich aangesloten hadden, daar kon Peter vrede mee hebben, maar dit vriendje bleef binnen de club. Een deal is een deal en daar is iedereen het over eens. De rust was weer teruggekeerd.

Terwijl Peter tevreden naar huis toe fietste ziet hij niet wat achter zijn rug gebeurde. Stiekem waren de leiders van de andere club met de ouders van zijn beste vriend gaan praten. Ze beloofden hen gouden bergen als ze hun zoontje over zouden halen om toch lid te worden van hun clubje.

Toen Peter hier achter kwam besloot hij in razernij de fiets van het vriendje te stelen en liet alle andere vriendjes in zijn club hier gebruik van maken. De alsmaar groeiende groep van leiders maakte hier slim gebruik van door iedereen te vertellen dat Peter een dief was, maar Peter trok zich er niets van aan. Hij was boos en verdrietig dat die zogenaamde leiders vergeten waren hoe de clubs ontstaan waren en dat afspraken niet zomaar ongedaan gemaakt konden worden.

Peter was heel arm opgegroeid. In de kleine kamer die hij met zijn ouders deelde waren af en toe ratten. Daardoor had hij geleerd dat je een rat nooit in een hoek moet zetten. Dan kunnen ze namelijk rare sprongen maken. Zelf had hij deze les altijd voor vriend en vijand gehanteerd. Maar nu werd het spannend of het leiders clubje deze les ook kende. Want Peter was in alle staten.

Na het gesprek van de andere club met de ouders van zijn beste vriendje besloot het vriendje om toch te willen overstappen. De groep met leiders hadden al een welkomstfeestje georganiseerd met clowns, DJ’s en oneindig veel hotdogs en dachten dat de zaak geregeld was. Maar daarmee hadden ze Peter erg onderschat.

Peter ramde namelijk de deur in van het ouderlijk huis en liep met bulderende stem naar de slaapkamer van zijn vriendje. Terwijl hij in de kamer ernaast het kleine zusje van angst hoorde huilen riep hij bonkend op de slaapkamerdeur om open te doen. Maar zijn vriendje deed niet open. Zijn vriendje was bang en beschaamd en riep luidkeels uit het raam om redding.

Het buurjongetje filmde die noodkreet en poste dat op social media waardoor de hele wereld dacht dat Peter een monster was. Maar Peter is geen monster. Monsters bestaan namelijk niet. Er bestaan wel hele enge mensen. Dat zijn van die mensen die alle normen en waarden negeren die ons mens maken en dan anderen mensen beschuldigen dat ze wreed zijn.

Peter mag dan klein zijn, maar voor mij is hij groot. Maar druk hem niet in een hoekje, want dan is elk persoon, net zoals een kleine rat, in staat om rare sprongen te maken. Sprongen die een mens wel kan begrijpen, maar niet snel zal kunnen vergeven..